تغذیه بلدرچین

تغذیه بلدرچین

(1) تغذیه بلدرچین

بلدرچین جوان که برای تولید گوشت نگهداری شده اند ، به شکل متفاوتی نسبت به پرندگانی که برای تولید تخم یا تولید مثل نگهداری شده اند، تغذیه می شود. بلدرچین نوع گوشتی جثه بزرگتری دارد و سریع تر از پرندگانی که برای اهداف پرواری رشد داده شده اند ، افزایش وزن پیدا می کنند. رژیم های غذایی باید حاوی سطوحی از مواد مغذی باشند که نیازهای رژیمی پرندگانی که تولید می شوند را تامین کنند. پرندگان نوع گوشتی که مانند پرندگان پرواری تغذیه می شوند، تولید آنها گرانتر است و از خوراک بیشتری استفاده می کنند .

(2) برنامه های تغذیه

جوجه های بلدرچین با یک رژیم غذایی شروع کننده با فاصله کمی پس از تولید به تغذیه کردن ادامه دهید تا زمانی که پرندگان 6 یا 8  هفته ای شوند. رژیم غذایی شروع کننده دارای بالاترین سطح از پروتئین است که یک پرنده در طول عمر خود دریافت می کند. با بالا رفتن سن جوجه ها ، نیازهای آنها برای بیشتر مواد مغذی کاهش می یابد ، از جمله پروتئین رژیمی . اما انها به انرژی بیشتری نیاز دارند.

 چند هفته قبل از آنکه انتظار تولید تخم را داشته باشید، یک رژیم غذایی تخم گذار را به تولید مثل کنندگان عرضه کنید تا زمانی که آنها دوره تخم گذاریشان را کامل کنند.

گونه دیگری که برای تولید گوشت یا تخم استفاده شده اند، بلدرچین کاتورنیکس (coturnix) یا فرو (pharaoh ) هستند. این پرندگان سن زودتری نسبت به بلدرچین باب وایت بالغ می شوند و ممکن است در سن 6 تا 8 هفتگی تخم گذاری کنند. بلدرچین کاتورنیکس که برای گوشت پرورش داده شده است برای آن رژیم های غذایی شروع کننده و پایان دهنده فراهم می شود، در حالیکه پرندگان تخم گذار با رژیم غذایی شروع کننده مناسب جهت تولیدمثل تغذیه می شود و همچنین بلدرچین باب وایت دارای تولید تخم و گوشت بسیار خوبی می باشد.

حداقل احتیاجات رژیمی برای پروتئین ، کلسیم ، فسفر و متیونین برای خوراک بلدرچین در ذیل نشان داده می شوند. مهم است که رژیم غذایی صحیح را برای پرندگان فراهم کنید ، پرندگانی که برای تولید تخم نگهداری شده اند با رژیم های تخم گذاری تغذیه می شوند نه با رژیم های پایان دهنده . پرندگان تخم گذار / تولید مثل کننده بالغ فقط با رژیم های تخم گذاری تغذیه می شوند. در غیر اینصورت شما تولید تخم کاهش یافته و تخم های پوست نازک را مشاهده خواهید کرد. 

(3) ویتامین ها

ویتامین ها همیشه به مقداری به خوراک افزوده می شوند که حداقل نیازهای رژیم غذایی را تامین کنند. این کار تضمین می کند که پرندگان ویتامین های کافی را برای سلامت و عملکرد مناسب دریافت کنند. سطوح بالاتر معمولا مضر نیستند ، اما تکمیل ویتامین بیش از اندازه ، غیرضروری و گران است. حداقل احتیاجات ویتامین برای سنین متعدد پرندگان در ذیل نشان داده می شوند. هنگامیکه ویتامین ها را به عنوان یک پیش ترکیب به رژیم غذایی اضافه می کنید ، مطمئن شوید که از پیش ترکیب کافی استفاده می کنید تا حداقل سطوح را برای همه ویتامین ها تامین کنید. شاید مجبور شوید که مقادیر اضافی از برخی ویتامین ها را اضافه کنید تا به حداقل سطوح برای سایر ویتامین ها دست یابید. این کار ممکن است هزینه خوراک کامل را افزایش دهد اما از به وجود امدن کمبودهای ویتامینی بهتر است. در دوره های فشار به علت بیماری ، حمل یا تغییرات ناگهانی در محیط ، پیشنهاد می شود که ویتامین ها و الکترولیت های اضافی در آب آشامیدنی تدارک دیده شود تا اینکه وضعیت فشار اصلاح شود.

(4) مواد  معدنی

همانند ویتامین ها ، سطوح کافی از مواد معدنی باید برای همه پرندگان فراهم شوند. مواد معدنی در خوراک های تولیدمثل اهمیت ویژه ای دارند. بلدرچین تخم گذار به سطوح بالاتری از مواد معدنی برای تشکیل پوسته تخم نیاز دارد. جوجه ها به سطوح بالایی از مواد معدنی برای شکل گیری استخوان و رشد مناسب نیاز دارند. خوراک های تولیدمثل تنها به پرندگان تخم گذار داده می شوند. اگر یک خوراک تولیدمثل به جوجه ها داده شود، منجر به رشد کاهش یافته و فشار (نیروی) غیرضروری می شود.

اگرچه همیشه برای زنده ماندن لازم نیست ، با این وجود پیش ترکیب افزوده شده ناچیز به رژیم های غذایی عملکرد بهتری را ایجاد خواهد کرد. مواد معدنی ناچیز ، مواد معدنی مورد نیاز در سطوح بسیار پایین برای رشد و تولید خوب هستند . بیشتر اجزای خوراک حاوی این مواد معدنی هستند اما گاهی حاوی مقدار از آنها نیستند. مواد معدنی زیادی در پیش ترکیب های ویتامینی تجاری آورده می شوند .

(5) خوراک های داروئی

کاکسیدیوسیس ، یک بیماری مربوط به اثر گوارشی است که توسط  تک یاخته ای با عنوان کاکسیدیا ایجاد شده است. کنترل این بیماری تنها از طریق رعایت اصول بهداشتی دشوار است. بهترین پیشگیری ، استفاده  پیوسته از یک دارو یا کاکسیدیوستات است که جمعیت کاکسیدیا را کاهش می دهد . کاکسیدیوستات معمولا در سطوح پائین به خوراک افزوده می شود و بطور پیوسته تغذیه می شود. برخی کاکسیدیوستات در سطوح افزایش یافته برای درمان بیماری در زمان ظهور نشانه های بیماری داده می شوند. قبل از افزایش دادن سطح دارو با یک متخصص تغذیه یا پزشک متخصص آسیب شناسی مشورت کنید، زیرا برخی از کاکسیدیوستات ها در سطوح افزایش یافته ، سمی هستند.

هفته آخر قبل از ذبح ، تغذیه می شوند. یک رژیم غذایی بدون دارو در طی هفته آخر تغذیه می شود تا تضمین نماید که هیچ گونه  باقی مانده های دارویی در بافت های پرندگان باقی نمی ماند. این تغذیه از رژیم های غذایی بدون دارو قبل از ذبح هنگامی پیشنهاد می شود که از هر گونه داروی رژیمی استفاده می کنیم ، صرفنظر از اینکه آیا محدودیت دارویی نیاز است یا خیر.

آنتی بیوتیک ها نیز به برخی خوراک ها افزوده می شوند تا عملکرد را بهبود دهند و پرندگان سالم را حفظ کنند آنتی بیوتیک ها که در سطوح پایین (پیشگیری کننده) افزوده شده اند ، از بیماری های کوچک جلوگیری می کنند و رشد سریع تر و کارآمد تر را ایجاد می کنند. سطوح بالاتر (درمانی) برای درمان بروزهای بیماری معمولا در آب داده می شوند یا به پرنده تزریق می شوند. مثال هایی از آنتی بیوتیک های تایید شده توسط FDA برای رژیم های غذایی بلدرچین ، عبارتند از بایسترایسین و پنی سیلین . بایسترایسین (200-50 گرم در هر تن) یا پنی سیلین (50-20 گرم در هر تن) در رژیم های غذایی پرندگان به عنوان پیشگیری کننده در مقابل التهاب روده زخم کننده (بیماری بلدرچین) ، مجاز است . سطوح بالاتر پیشنهاد نمی شوندو توسط FDA نیز مجاز نیستند . سطوح درمانی در آب آشامیدنی پرندگان به بهترین شکل اجرا می شوند. این ، بهتر کار می کند زیرا پرنگان بیمار معمولا آب می نوشند اما لزوما غذا نمی خورند. وارد کردن بایسترایسین در رژیم های غذایی همه پرندگان ، برای حفظ پرندگان سالم و تولید کننده پیشنهاد می شود.

هنگام استفاده از هرگونه دارویی ، با دقت از تمامی هشدارها و دستورالعمل های برچسب آن پیروی کنید . همیشه همه دستورالعمل هایی را که مستلزم دوره کناره گیری از دارو قبل از ذبح پرنده یا نگهداری تخم های برای مصرف انسانی است را برآورده کنید.

(6) فرمول بندی رژِم غذایی

رژیم های غذایی متعددی در ذیل آورده می شوند که مقدار کافی از همه مواد مغذی برای نوع پرندگان ذکر شده فراهم می کنند.

بیشتر خوراک هایی که بطور تجاری برای پرندگان تهیه شده اند به شکل خورد شده تغذیه می شوند. این توده های تغذیه ایی کوچک از طریق آسیاب کردن جزئی یا خرد کردن قرص های ساخته شده از خوراک خمیری درهم و برهم تشکیل می شود. خرده های خوراک های شروع کننده معمولا برای اینکه به جوجه بلدرچین های جدید داده  شوند بسیار بزرگ هستند. خرد کردن اضافی برای تولید ذراتی با اندازه مطلوب ضروری است.

توجه به ترکیبات با کیفیت هنگام درست کردن خوراک پرنده ضروری است. قبل از درست کردن رژیم های غذایی مطمئن شوید که همه اجزاء موجود هستند . اجزا با کیفیت پایین ممکن است در رژیم های غذایی برخی از انواع حیوانات اهلی قابل پذیرش باشد اما نه برای بلدرچین . اگر شما از خوراک های با کیفیت پایین در رژیم های غذایی بلدرچین استفاده کنید ، شما مشکلات تولیدی را تجربه خواهید کرد. فقط در صورتی از یک جزء خوراک استفاده کنید که آن جزء دارای بالاترین کیفیت باشد.

(7) آب

بسیاری از تولید کنندگان ، اهمیت فراهم کردن آب تمیز و تازه را برای دسته پرندگان خود نادیده می گیرند. آب اگرچه توسط تولیدکنندگان زیادی به عنوان یک ماده مغذی ملاحضه نمی شود ، با این حال مهم ترین ماده مغذی برای حیوانات است . مشابه همه حیوانات اهلی بلدرچین همیشه به آب تمیز نیاز دارد . آب آشامیدنی نباید بسیار گرم یا سرد شود، در غیر اینصورت پرندگان از نوشیدن آن امتناع می کنند.

آبخوریها را تمیز کنید و حداقال یک بار در روز آنها را با آب تازه پر کنید .