انتخاب محل مناسب تاسیس برای واحدهای پرورش طیور
انتخاب محل مناسب تاسیس برای واحدهای پرورش طیور
حیوانات برای نشان دادن توانایی های ژنتیکی خودبه یکسری عوامل نیاز دارند این عوامل جزء محیط محسوب می شوند . از مهمترین عوامل محل زیست مناسب و نیازهای آن ها است ، که در این خصوص ساختمان ها و تاسیسات پرورش و نگهداری بسیار مهم است . با یک شرایط مناسب می توان حداکثر تولید را به دست آورد . از طرفی چون احداث ساختمان ها مستلزم هزینه های سنگین است رعایت اصول مهندسی ساختمان ضامن موفقیت در امر پرورش خواهد بود . بنابراین در ساخت هر واحد پرورش طیور لازم است نکات زیر مورد توجه قرار گیرد :
1 – بررسی وضعیت اقتصادی منطقه و امکان فروش محصولات ( بازار فروش مد نظر است . )
2 – نوع پرنده پرورشی ، نحوه پرورش و ظرفیت واحد پرورشی .
3 – وجود راه مطلوب برای حمل و نقل نهاده های مورد نیاز و امکان ارسال محصول تولیدی به بازار مصرف .
4 – امکان تامین کارگر ماهر و افراد متخصص .
5 – بررسی امکان مکانیزاسیون واحد پرورش طیور .
6 – رعایت فاصله مجاز بین واحدهای پرورشی با منطقه مسکونی ، منابع آلودگی و سایر واحدهای دامپروری .
7 – استفاده از مصالح ساختمانی ارزان قیمت و با کیفیت و کارایی مطلوب و پیش بینی امکان گسترش واحد پرورش طیور در آینده با در نظر گرفتن تمامی امکانات .
8 – امکان گرفتن مجوزهای لازم از سایر اُرگان های ربوطه .
در خصوص انتخاب محل توجه به این نکات کلیدی حائذ اهمیت است :
1 – زمین ارزان قیمت و تا حد امکان نزدیک شهر و یا به بازارهای فروش باشد .
2 – از نظر ساختمانی خاکی یا شنی و دور از مسیر سسیل ، طوفان ، باد و .. باشد .
3 – جهت ساختمان باید در منطقه های سردسیر جنوبی و یا غربی باشد و در منطقه های گرمسیر شمالی و یا شرقی باشد . ( قبله را مشخص میکنیم ؛ قبله سمت جنوب غربی است .. بر این اساس می توانیم شمال و شرق را تعیین کنیم .)
4 – راه مناسب برای حمل و نقل و انتقال موجود باشد ، اما باید به این نکته توجه کرد تاسیس هر واحد در نزدیک ( کنار ) مراکز شلوغ و پر سرو صدا مناسب نیست .
5 – زمین مورد نظر باید از خطرات و سوانح طبیعی مثل حمله حیوانات امن باشد .
6 – کارگران آن واحد باید در داخل خود مجموعه امکان اسکان داشته باشند و یا در حد اقل فاصله ممکن .
7 – زمین استحکام لازم را داشته باشد . ترجیحا زمین کشاورزی نباشد ، امکان زهکشی آب هم داشته باشد و تا حد امکان هم نسبت به زمین های اطراف مرتفع تر باشد بهتر است .
8 – از نظر آب و برق هم امکانات لازم را داشته باشد . ( برای آب معمولا مجوز چاه می دهند . )
کیفیت آب
آب مورد استفاده طیور در شرایط استاندارد در قالب یک جدول خلاصه شده است . بدیهی است در گرما و در صورت نامناسب بودن کیفیت آب تلفات جبران ناپذیری به واحد های پرورشی اعمال ( تحمیل ) خواهد شد . شایان توجه است که که در صورت نامناسب بودن آب هر منطقه می توان آب مورد نیاز جهت شستو شو و خنک کردن سالن و مصارف غیر خوراکی را از آب منطقه تاین کرد و برای مصرف یا آشامیدن از منابع دیگر استفاده کرد .
کیفیت آب خوراکی از جنبه های مختلفی قابل ارزیابی است :
1 – لازم است آب مصرفی طیور فاقد گل و لای و مواد جامد معلق باشد ، چرا که صرف نظر از این که آب مناسبی جهت آشامیدن نیست مشکلات عمده ای را در آب خوری ها ایجاد می کند .
2 – فاقد میکروب های بیماری زا باشد ، در غیر این صورت ضروری است که آب با مواد ضد عفونی مثل کلرونانوسیل ضدعفونی شود .
نانوسیل : در یک بشکه آب 2 الی 3 سی سی می ریزند . در خیلی از مرغداری ها در آب مه پاش از نانوسیل برای ضدعفونی استفاده می شود .
مقدار مواد جامد آب یا سختی آب مهم است . مجموع مواد جامد آب یا “ TDS “ را با روش های مختلفی از جمله تبخیر آب یا اندازه گیری میزان عبور جریان الکتریسیته می سنجند . وجود اندکی برخی مواد سمی می تواند مسمومیت زا باشد در این خصوص می توان از مس ، آهن ، سرب ، جیوه ، میگلن ، روی ، کلر ، سلنیوم و مهمتر از همه نیترات و نیتریت استفاده کرد .
نیترات و نیتریت به میزان 500 قسمت در میلیون یا 500 PPm کشنده است و اگر مقدار آن از 50 PPm بیشتر باشد آب مضر و غیر قابل مصرف برای طیور است . اگر TDS کمتر از 1000 باشد مناسب است . بین 1000 – 3000 نامناسب است ولی ممکن است باعث افزایش مواد جامد آب => آبکی شدن مدفوع => افزایش رطوبت بستر => افزایش بیماری ها و تلفات گردد . اگر 3000 – 5000 باشد نسبتا برای طیور قابل قبول است ولی باعث کاهش تولید و افزایش تلفات می گردد . 5000 – 7000 اصلا مناسب برای طیور نیست . 7000 – 10000 برای چهارپایان قابل استفاده است و بیشتر از 10000 برای کلیه حیوانات پرورشی غیر قابل استفاده است .
